تحلیل فضایی مبلمان بازی کودکان با استفاده از gis(مطالعه موردی از پل وحید تا پل شهرستان در حاشیه زاینده رود)

چکیده با افزایش چشمگیر جمعیت در شهرها و احداث مجتمع های بزرگ با کاربری های متفاوت و کاهش سطح زیربنای هر واحد مسکونی در شهر اصفهان تردیدی نیست که کودکان در تمامی سنین به محیطی فرح بخش با دسترسی آسان جهت تأمین بخشی از نیازهای روحی وجسمی خویش با صرف کم ترین هزینه ممکن نیاز دارند . بنابراین گنجاندن مبلمان بازی متنوع در پارک های حاشیه زاینده رود، نقشی اساسی در خلق محیطی شاداب، ایمن و هم چنین تضمین سلامت روانی شهروندان به ویژه کودکان خواهد داشت. امروزه مبلمان بازی کودکان یکی از شاخص های شهری به شمار می آید که به واسطه کارکردهای متنوع (در مقیاس خرد)، فواید متعددی را نصیب محیط شهری اطراف خود می نماید. طراحی ، اجراء و مکان یابی صحیح مبلمان بازی که همواره بر طبق نیاز کودکان و چگونگی کارکرد آن فضا انجام می شود، می تواند در صورت اجرای صحیح تمامی مراحل، فضایی نسبتاً مطلوب را پدید آورد که باعث افزایش رضایت و استقبال کودکان، کارایی و پایداری مبلمان و زیبایی محیط اطراف و فضایی امن و سرشار از شادی برای کودکان گردد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی وضع موجود مبلمان بازی کودکان و ارائه نقاط ضعف و قوت آن، ارتقاء کیفیت فضاهای بازی و تلاش درجهت ایجاد فضای مناسب و ایمن برای بازی کودکان و اهداف فرعی آن تطبیق استانداردهای مبلمان بازی کودکان با وضع موجود آن ، بررسی امکان ایجاد تسهیلات در امر دسترسی کودکان به وسایل بازی و دستیابی به شرایط مناسب و توزیع بهینه، با ارائه راه کارهای مناسب در امر زیبا سازی مبلمان شهری در پارک های حاشیه زاینده رود می باشد. جامعه آماری در این پژوهش، پارک های حاشیه زاینده رود، از پل وحید تا پل شهرستان است، در بخش تحلیل فضایی، تعداد نمونه ها با استفاده از فرمول کوکران محاسبه شده است که با محاسبه آن ، تعداد 333 نمونه به صورت نمونه برداری در 11 پارک شامل بوستان سعدی، بوستان ملت، آئینه خانه، ایثارگر، خبرنگار، سلمان فارسی، مشتاق، خواجو، کودک، زاینده رود و بوستان وحید که مبلمان بازی موجود می باشد، انتخاب شده است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و استقرایی با تکیه بر آمار و اطلاعات موجود، استفاده از پرسش نامه و مطالعات میدانی، اسنادی، کتابخانه ای و... است، داده های دسته دوم، وضع موجود مبلمان بازی در پارک های حاشیه زاینده رود را مورد بررسی قرار داده است. ابزار تجزیه و تحلیل در این پژوهش، نرم افزارهای spss, excel,و arc gisاست. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان می دهد، پارک سلمان فارسی از نظر جانمایی با میانگین 25% ،شاخص توسعه انسانی و شعاع عملکردی بدترین وضعیت را به خود اختصاص داده و مبلمان بازی موجود در آن از نظر استاندارد، ایمنی و کیفیت در سطح بسیار نازلی قرار گرفته است. پارک خبرنگار با میانگین 29/89% بهترین وضعیت را از نظر جانمایی به خود اختصاص داده است. پارک مشتاق،کودک و سعدی از نظر شاخص توسعه انسانی (میزان برخورداری از امکانات) و خدمات دهی بهترین وضعیت را دارند، در نتیجه توزیع فضایی و میزان برخورداری از امکانات مبلمان بازی در سطح پارک های حاشیه زاینده رود(از پل وحید تا پل شهرستان)، عادلانه نبوده و همه کاربران به طور یکسان و مساوی به آن ها دسترسی ندارند و در بعضی از پارک ها، بیش ترین تمرکز مبلمان بازی وجود دارد و در پارک های دیگر دچار کمبود شدید در این زمینه هستند. سپس با توجه به نتایج به دست آمده در زمینه نقاط قوت و ضعف این عناصر، راه کارهایی جهت ایجاد فضای مناسب برای کودکان، کمک به حفظ امنیت ،آسایش و رفاه کاربران، ارتقاء کیفیت و دستیابی به شرایط فضایی مناسب در زمینه مبلمان بازی کودکان ارائه شده است.